Chaotische Binnenplaats
De herinneringen aan de Napolitaanse binnenplaats. Een meisje op haar gemak op een chaotische binnenplaats in de volkse Napolitaanse buurt aan een drukke weg de ‘Via San Giovanni a Teduccio’, schuilt achter een grote boogvormige deur het leven van alledag. Bij binnenkomst loop ik door het boogvormige gewelf dat uitkomt op de smalle gang met aan de linkerkant en rechterkant huizen die er vervallen uitzien en de rioolgeur je tegemoet komt. Ik loop door naar de volgende boog, om vervolgens op de rechthoekige binnenplaats uit te komen. Links en rechts zijn er betonnen balkons op de vloer. Rechts achter in de hoek ligt het vertrouwde huis van tante Maria. De grote houten deuren, waarachter weer glazen deuren zaten heeft inmiddels plaats gemaakt voor een enorme serre met goudkleurige kozijnen. Bij iedere grote zomerse regenbui, moest de familie destijds met doeken de onderkant van de deur bedekken.
Mijn nicht Emilie woont rechtsboven op de 1e verdieping. Ze is jong en heeft al 5 kinderen. Ze wonen in een kleine ruimte. Via een poortje lopen we door een trappenhuis naar haar woning. De kinderen lopen in versleten hemdjes en onderbroeken rond. Het fascinerende hieraan is dat het niet aanvoelt als armoede, maar meer als vrijheid. In de binnenplaats wordt handel gedreven, ik herinner mij dat ik samen met mijn nichtje Titinelle iedere avond voor het eten even een fles wijn en een aantal flessen bronwater ging halen bij de buurman. Alle kinderen dronken mee, wijn aangelengd met bubbelwater.
Mijn dierbare familie, het vele en lekkere eten, de lijnen vol wasgoed en de luidruchtige gesprekken waarbij de non-verbale communicatie voor mij meer zei dan de vele intonaties en stemverheffingen.
Mijn nicht Emilie woont rechtsboven op de 1e verdieping. Ze is jong en heeft al 5 kinderen. Ze wonen in een kleine ruimte. Via een poortje lopen we door een trappenhuis naar haar woning. De kinderen lopen in versleten hemdjes en onderbroeken rond. Het fascinerende hieraan is dat het niet aanvoelt als armoede, maar meer als vrijheid. In de binnenplaats wordt handel gedreven, ik herinner mij dat ik samen met mijn nichtje Titinelle iedere avond voor het eten even een fles wijn en een aantal flessen bronwater ging halen bij de buurman. Alle kinderen dronken mee, wijn aangelengd met bubbelwater.
Mijn dierbare familie, het vele en lekkere eten, de lijnen vol wasgoed en de luidruchtige gesprekken waarbij de non-verbale communicatie voor mij meer zei dan de vele intonaties en stemverheffingen.